Ik ben Stan van Kesteren, 31 jaar oud. Ik woon in Deventer met mijn vrouw Carmen en kat Noortje. In mijn vrije tijd ga ik graag op pad om vogels te fotograferen, speel ik graag bordspellen met vrienden en familie, en spendeer ik vele uren aan het kijken van tv-series en het lezen van boeken. Ik werk bij Koninklijke Auris Groep als communicatieadviseur. Daar adviseer ik op welke wijze een boodschap het best gecommuniceerd kan worden en ontwikkel ik communicatiemiddelen – zoals folders, video’s, websites. Naast mijn werk publiceer ik de nieuwsbrief Succesvol Slechthorend, met inspiratie en tips over werken met slechthorendheid.
80 db verlies aan een kant!
Ik ben geboren met slechthorendheid aan mijn rechteroor, ik heb daar zo’n 80 decibel gehoorverlies. Het gehoor aan mijn linkeroor was bij mijn geboorte goed, maar op 4-jarige leeftijd heb ik daar een oorontsteking gehad, die resulteerde in een gehoorverlies aan dat oor van 110 decibel. Ik hoor daar eigenlijk niks mee. Aan mijn linkeroor draag ik een CROS, die het geluid naar het hoortoestel in mijn rechteroor stuurt. In rustige situaties helpt mij dit om mensen links van mij te verstaan.
Voor mij is slechthorendheid een deel van wie ik ben. Het heeft invloed op vrijwel alle aspecten van mijn leven – op vriendschap, liefde, werk en hobby’s. Mijn verhouding tot mijn eigen gehoorverlies is met de jaren veranderd. Als puber wilde ik er niks van weten, ik verborg en ontkende het. Nu omarm ik het en is het een belangrijke drijfveer voor de dingen die ik doe.
Lotgenotencontact van groot belang.
Contact met andere slechthorenden is voor mij essentieel geweest. Om tips uit te wisselen, maar ook voor de herkenning en het begrip. Mijn eerste kennismaking met SH-Jong, een vereniging voor slechthorende jongeren, was als thuiskomen op een plek waar je nooit bent geweest, maar die toch onmiddellijk vertrouwd voelt. Je niet hoeven te schamen als je iets verkeerd verstaat. Gewoon om herhaling vragen als je iets niet hoort. Open kunnen zijn over de moeilijkheden die je soms ervaart. Er ontstonden al snel goede vriendschappen.
Verstoppen is zo niet helpend!
Wees er open over. Vertel gewoon dat je slechthorend bent. Je kunt het wel verstoppen en hopen dat mensen het niet doorhebben, maar daar heb je alleen jezelf mee. Daarom heb ik ook een ontzettende hekel aan die hoortoestelreclames waarin ‘onzichtbare’ hoortoestellen worden gepromoot. Ik denk echt dat dit bijdraagt aan de negatieve associatie bij slechthorendheid.
Dat er ook mensen zijn die zich voorstellen en dan erbij zeggen: ‘en ik ben slechthorend’, was voor mij een echte eye-opener. Het was voor mij een hele omschakeling om het tegen mensen te zeggen, maar het is absoluut een levensveranderend inzicht. Als ik vertel dat ik slechthorend ben, kan ik ook gelijk vertellen hoe mensen rekening met mij kunnen houden. Vaak willen ze dat graag – al moet ik ze af en toe wel helpen herinneren.
Er is zoveel meer mogelijk met de juiste techniek!
Ik vind dat er ontzettend veel is in deze sector. Of het nu gaat om hoorhulpmiddelen of om ondersteuning, er is veel mogelijk. Ik vind een product als Speaksee veelbelovend: de combinatie van live ondertiteling met soloapparatuur, is voor mij heel waardevol. Wat ik bij veel audiciens mis, is het verder kijken dan alleen de technische kant en de hoortoestellen. Hoe goed hoortoestellen ook zijn, er blijven situaties die lastig zijn en het blijft zo dat luisteren meer energie kost. Met doorvragen kunnen zij erachter komen waar obstakels zitten in het leven van iemand die slechthorend is en hen ook op weg helpen naar plekken waar ze daar ondersteuning voor kunnen vinden.
Lees erover!
Een boek dat ik bijzonder mooi vind, is Kolja van Arthur Japin. Dit boek gaat over een dove jongen die in huis wordt genomen door de broers Tsjaikovski. Dit boek draait om de dood van een van de broers, de dove componist Pjotr Iljitsj Tsjaikovski, waarvan de ware doodsoorzaak langzaam wordt ontrafeld door de dove Kolja, die aan de lichaamstaal kan zien dat er iets verborgen wordt gehouden. Arthur Japin weet op een prachtige manier de ervaringen van iemand die doof is te omschrijven, zoals over spraakafzien: “Het is als hardlopen, iemands lippen lezen. Soms raak je even achterop, dan trek je een sprint om je achterstand in te halen, waarna je je balans hervinden moet en energie vergaren om weer gelijk op te kunnen gaan.”
Er zitten ook echt wel voordelen aan slechthorend zijn.
Dit is natuurlijk voor iedereen anders. Ik kan alleen over mijn eigen situatie spreken. Maar ja, voor mij zitten er absoluut voordelen aan. Zo slaap ik door vrijwel alle geluiden heen. De kat die beneden miauwt om eten zal mij niet wakker maken. Ik kan me ook vrij goed concentreren en denk dat dit deels komt doordat auditieve prikkels mij niet afleiden. Ik geloof ook wel ik door mijn slechthorendheid doorzettingsvermogen heb ontwikkeld. Daarnaast heb ik ontzettend veel mooie dingen beleefd door mijn slechthorendheid, zoals weekenden weg met SH-Jong en het maken van een korte documentaire. Dat zijn dingen die ik voor geen goud had willen missen!
1 Reactie
leuk om jouw verhaal te lezen Stan!
ik kwam er op mijn 35e pas achter dat ik slechthorend ben. en dat is nu op mijn 58e een stuk minder geworden maar ik red me nog redelijk met mijn hoortoestellen. binnenkort komt er een tafelmicrofoon bij voor de lastige situaties in bijvoorbeeld de koffiekamer op mijn werk. bedankt voor de tip van het boek! groetjes van Michelle van Crugten